Latinus_flagFR_flag

Kyrie eleison.

Fons : Marcus VIII, 34


Invocatio: O amor meus, venerabilis meus, adorabilis meus, cibus meus animaque mea. Ter consolator, formidatus atque amatus. Flamma delicata ingensque incendium. Jugum potens dulceque.
Comes mihi esto in eo casu qui venit. Eleison.

Petra super quam te aedificaveras sub pedibus tuis modo aperta est.
Cadis.
In summa parte, caelum jam evanuit, ignorantia raptum. Sub oculis tuis parietes obscuri abruptique praetereunt.
Etiamnunc cadis.
Velocitas magna est et augetur, aer verberat, paene scindit, umbra aspera et frigida tamquam glacies est.
Dein, nec sciens quomodo hoc fiat, animadvertis hunc aerem quem sentis non e velocitate oriri. Sed ille est, tecum adest. Spiritus est qui flat. Cum modo eum agnoveris et scias agnoscere amare esse, tunc anima calefit, tener fit et ecce in infinito, recte in medio casu, tamquam suspensus es. Ante te paries est. Et in hoc pariete quoddam luminosi est et id tamquam cor palpitat. Kyrie eleison.

Tam pulchrum est ut lacrimae tibi cieantur. Hortus est, ut videtur. Auctus viridis coloris, clari obscurique, miscentur et intermiscentur. Hortus est in quo lux delicata dulcisque abundanter data esse videtur et ab omnibus rebus diffunditur.
Scis fore ut corpus tuum petram transire non possit. Si in illum hortum ire vis, id hic relinquere et in scopulo te movere spiritu debebis. Ut primum manum tuam in petra ponis, te vertis et temporis momento hoc corpus sine vita in praecipite suspensum contemplaris. Deinde in scopulum pedem fers, tamquam si ejus natura tuaque inter se jam non repugnarent, et in hortum intras. Spiritus tecum est et animam ejus tepidam in capillo tuo sentis. Benevolentiam ejus delicatam erga te percipis et hanc haud veri similem potestatem quae in fragili superficie tua se ponit, tamquam si totum infinitum in minima pulveris mica se collocaret.
Cum nunc pars scopuli sis, palpitationem acutius percipis qua is animari videtur. Quaeque particula in hac palpitatione respirare hic videtur, tali modo ut quaeque earum viva esse putetur. In intimo horto, percipis procul crucem ibi plantatam, quae porro retroque librari leniter videtur. Christum fictum esse in illa cruce suspicaris. Itaque, cum semper delectatus sis crucum pulchritudine, id est dolore superata linearum puritate, statuis accedere propius ut eum videas. Christe eleison.

Ictus in anima tua vehemens altusque est, nam proxime appropinquavisti et vides non effigiem, sed virum verum et patientem in cruce jacere. In te iram intensam cieri sentis, tamquam procellam. Iniquitas quam is homo patitur intolerabilis tibi videtur. Sed cum primum ira te raptura est, Spiritum percipis qui brachio tuo circumdatur et ad caput tuum it. Te confortat. Tunc hortum recordaris et, oculis lacrimosis, Christi vultum contemplaris. Passione ejus alte vulneraris, sed ab eo majestas quaedam, gratia pulchritudinis ineffabilis diffunditur. Eleison.

Dum crux pergit leviter librari porro retroque, Spiritus ille tibi circumdatus est. Eum non vides, sed sentis eum te continere. In cruce, hominem oculos cum dolore claudentem vides et intelligis eum precari. Cum primum oculos clausit, crux graviter terrae infixa est, illi spiritum e dolore exprimens. Qui spiritus mixtus est ei qui te continet, et ad breve quoddam tempus dolor ejus tuus factus est. Propterea manus tuae, frons, latusque cruentatur. Propterea anima tua laceratur.
Dolor tuus spiritus tantum in fronte tua fuit, sed scis dolorem ejus in Aeternum permansurum esse. Si semel passus est, semper patit, si semel mortuus est, semper moritur, et cum fuerit, est. Eleison.
Kyrie eleison.

Sanguinis guttas sentis quae a vultu tuo defluunt, at cum sanguinem a manu tua defluentem aspicis, vides eum ad extremos digitos non descendere, sed secundum brachium rursus subire. Tamquam Christi brachiis in cruce evenit.
Et ex ejus fronte gutta formata est, per vultum ejus fluit et ad terram lapsa est unde hortus eam bibit. Tunc de oculis tuis frigidae lacrimae fluxerunt, lapsae sunt, et eas hortus bibit. Propterea mons Horeb tremuit et procella flammaeque eum adgressae sunt. Propterea quoque spiritus levis omnem lacrimam ab oculis tuis jam absterget neque mors jam erit, neque luctus neque clamor neque dolor ultra erit.
Mundus novus ab antiquo mundo ortus est et abyssus tremuit et caeli laetitia exultaverunt. Eleison.
Christe eleison.

Sed jam cum ultimo verbo ultimus sonus hujus carminis advenit. Silentium chorum invadet et oratio tua mori tibi tanto videbitur quanto viva modo modo tibi videbatur. Tunc tempus unum et dimidium temporis praeteribunt per quae percipies undam quam Praesentia in animae superficie provocat. Eleison.

Deinde anima tua lenis rursus fiet et alteritatem rursus invenies.
Selah.